بخش اول دوره EVH0 : مدارهای الکتریکی و الکترونیکی

مدارهای الکتریکی و الکترونیکی

مدارهای الکترونیکی به همراه مدارهای الکتریکی دو دسته کلی از مدارات به‌شمار می‌روند.

اگر عنصرهای تشکیل دهنده مدار ، الکتریکی باشند، مدار “الکتریکی” نامیده می‌شود، و اگر عنصرهای تشکیل دهنده مدار الکتریکی و الکترونیکی باشند، مدار را “الکترونیکی” گویند.

مدارهای الکترونیکی خود به دو دسته مدارهای الکترونیکی آنالوگ و مدارهای الکترونیکی دیجیتال تقسیم بندی می شوند. شکل زیر تقسیم بندی کلی مدارها را نشان می دهد.

مدارهای الکتریکی از به‌هم پیوستن المان‌های الکتریکی یا غیر فعال (مانند باتری ، مقاومت، خازن، سلف، لامپ، دیود و …) تشکیل می شوند. به طوری که حداقل یک مسیر بسته را ایجاد کنند و جریان الکتریکی بتواند در این مسیر بسته جاری شود. شکل زیر برخی از المان های پرکاربرد در “مدارهای الکتریکی” را نشان می دهد.

مدارهای الکترونیکی از به ‌هم پیوستن المان‌های الکتریکی یا المانهای الکترونیکی یا ترکیبی از هر دو بوجود می‌آید. به طوری که حداقل یک مسیر بسته را ایجاد کنند و جریان الکتریکی بتواند در این مسیر بسته جاری شود. شکل زیر اجزای یک مدار الکترونیکی را نشان می دهد که علاوه بر المان های الکتریکی ، المان هایی نظیر ترانزیستور ، آی سی ( چیپ ) و موتورهای الکترونیکی نیز در آن دیده می شود.

در مدارهای الکتریکی محیط حرکت الکترون و به طور کلی جنس تشکیل دهنده اجزای مدار به هیچ عنوان اهمیت ندارند ، بلکه رابطه ریاضی بین ولتاژ و جریان این اجزای الکتریکی مهم هستند. مثل مقاومت و رابطه معروف V=RI ( ولتاژ الکتریکی برابر است با حاصل ضرب مقاومت الکتریکی در جریان الکتریکی )

برعکس مدارهای الکتریکی، مدارهای الکترونیکی علاوه بر رابطه ریاضی ولتاژ و جریان قطعه، به محیط عبور الکترون توجه کرده و در کل این جنس و نحوه ساخت اجزا است که خیلی اهمیت دارد. در تحلیل برخی از مدارهای الکترونیکی ، معادلات دیفرانسیل بسیار سخت و پیچیده ایجاد می‌شوند و به همین دلیل غالبا از تقریب برای قسمت‌های الکترونیکی استفاده می‌شود. مدارهای الکترونیکی خود به دو دسته دیجیتال (رقمی) و آنالوگ (قیاسی) تقسیم می‌شوند.

تفاوت سیستم آنالوگ با دیجیتال

امروزه استفاده از سیستم های الکترونیکی دیجیتال در همه ابعاد گسترش یافته است و بر سیستم های مبتنی بر طراحی آنالوگ برتری دارد. برتری ویژه‌ی سیستم‌های دیجیتال بر آنالوگ، امروزه باعث شده تمایل بسیاری برای طراحی بر پایه‌ی سیستم‌های دیجیتال به‌وجود آید. در یک سیستم دیجیتال تمامی داده ها و اطلاعات به صورت کدهای ۰ یا ۱ نمایش، پردازش و ذخیره می شود که باعث می شود مزیت هایی برای این سیستمها بوجود آید :

• قابل برنامه ریزی بودن : به سادگی برای اجرای هر الگوریتمی قابل تغییر و برنامه ریزی هستند.
• سرعت بالاتر : سرعت انجام پردازش های گوناگون بسیار بیشتر و قوی تر است.
• دقت بیشتر و کاهش خطا : سیگنال های دیجیتال دارای دقت بالاتر هستند و در نتیجه امکان خطای پردازش کمتری دارند.
• حجم کمتر و توان پایین تر : سیستم های دیجیتال روز به روز به سمت کوچکتر شدن و توان مصرفی پایین تر پیش می روند.

با کلیک بر روی تصویر زیر به بخش بعدی آموزش بروید

در صورتی که این مطلب مورد پسندتان بود لایک و اشتراک گذاری فراموش نشود.