بخش دوم آموزش AVR : بررسی و راه اندازی میکرو کنترلر ATMEGA32

مقدمه

در بخش قبلی آموزش ، معماری و ساختار کلی میکروکنترلرهای AVR را با هم بررسی کردیم . برای اینکه شما بتوانید بهترین ، مناسب ترین و کم هزینه ترین میکروکنترلر AVR را برای پروژه خاص خود انتخاب کنید ، شرکت Atmel انواع این میکروکنترلرها را در بسته بندی های گوناگون ، با امکانات متغیر و ساختار داخلی کمی متفاوت با آنچه که در فصل قبل گفته شد را تولید می کند ، به طوری که : تمامی میکروکنترلرهای AVR از نظر معماری کلی خصوصا معماری هسته مرکزی (CPU) تقریبا یکسان بوده اما از نظر مقدار حافظه SRAM ، EEPROM ، FLASH و تعداد امکانات جانبی ( نظیر پورت ها ، تایمر/کانتر ، ارتباطات سریال و … ) می توانند با یکدیگر متفاوت باشند . میکرو کنترلر معروف و پرکاربرد ATMEGA32 که به طور کامل با آن آشنا خواهید شد ، تقریبا اکثر امکانات جانبی را داراست . بنابراین علت اینکه این نوع میکرو را برای تشریح ، راه اندازی و آموزش انتخاب کردیم این است که اولا این میکرو پرقدرت و پرکاربرد است و ثانیا کامل بوده و تقریبا تمامی امکانات جانبی را داراست . در نتیجه مسلط بودن به این میکروکنترلر ، باعث خواهد شد که به تمامی میکروکنترلرهای AVR تسلط لازم را داشته باشید .

 

---

خصوصیات ، ویژگی ها و عملکرد ATMega32

میکروکنترلر ATMega32 یک میکروکنترلر ۸ بیتی کم مصرف از تکنولوژی CMOS و از خانواده MEGA AVR است که بر اساس معماری RISC بهبود یافته می باشد . با اجرای دستورات قدرتمند در یک سیکل کلاک این میکرو سرعتی معادل ( ۱MIPS ( Millions Instruction Per Second در هر MHz ( یعنی زمانی که فرکانس کاری میکرو ۱ مگاهرتز است ، میکرو می تواند یک میلیون دستور العمل در هر ثانیه انجام دهد ) فراهم میکند که به طراح سیستم این اجازه را می دهد تا توان مصرفی میکرو را برحسب سرعت پردازش مورد نیاز پروژه مدیریت کند .

خصوصیات و ویژگی های این میکرو که ترجمه صفحه اول دیتاشیت Atmega32 می باشد ، به شرح زیر است :

• کارایی بالا ، توان مصرفی کم ، یک میکروکنترلر ۸ بیتی از خانواده AVR

• دارای معماری RISC بهبود یافته

– دارای ۱۳۱ دستورالعمل قدرتمند که اکثر آنها تنها در یک سیکل کلاک اجرا می شوند

– دارای ۳۲ رجیستر عمومی ۸ بیتی همه منظوره

– عملکرد کاملا پایدار

– سرعتی حداکثر تا ۱۶MIPS در فرکانس ۱۶MHz

– دارای ضرب کننده جداگانه داخلی که در دو کلاک سیکل عمل ضرب را انجام می دهد

• دارای حافظه غیر فرار برای برنامه و دیتا

– ۳۲ کیلوبایت حافظه فلش داخلی قابل برنامه ریزی

پایداری : تا ۱۰,۰۰۰ بار نوشتن و پاک کردن

– ۱۰۲۴ بایت حافظه EEPROM

پایداری : تا ۱۰۰,۰۰۰ بار نوشتن و پاک کردن

– ۲ کیلوبایت حافظه SRAM داخلی

– دارای قفل برنامه برای حفاظت نرم افزاری از حافظه

• قابلیت ارتباط به صورت JTAG تحت استاندارد (IEEE std. 1149.1)

– قابلیت مشاهده تمامی رجیسترها و متوقف کردن برنامه روی دستور خاص جهت عیب یابی

– برنامه ریزی حافظه فلش ، EEPROM ، فیوزبیت ها و بیت های قفل ( Lock Bits ) از طریق ارتباط JTAG

• خصوصیات جانبی میکروکنترلر

– دو تایمر/کانتر ۸ بیتی و یک تایمر/کانتر ۱۶ بیتی

– یک کانتر زمان حقیقی (RTC) با اسیلاتور جداگانه

– ۴  کانال برای PWM

– ۸ کانال برای مبدل آنالوگ به دیجیتال ۱۰ بیتی

۸ کانال معمولی یک طرفه

۷ کانال تفاضلی ( که این قابلیت فقط در بسته بندی TQFP وجود دارد)

دارای ۲ کانال تفاضلی با گین قابل برنامه ریزی ۱ ، ۱۰ و ۲۰۰ برابر کننده

– قابلیت ارتباط با پروتکل سریال دوسیمه I2C

– دارای پورت USART سریال قابل برنامه ریزی

– قابلیت ارتباط سریال SPI به صورت Master یا Slave

– دارای تایمر قابل برنامه ریزی Watchdog با اسیلاتور داخلی جداگانه

– دارای مقایسه کننده آنالوگ داخلی

• خصوصیات ویژه میکروکنترلر

– ریست خودکار میکرو در هنگام روشن شدن

– شناسایی ولتاژ تغذیه ورودی قابل برنامه ریزی و ریست خودکار میکرو

– دارای اسیلاتور RC داخلی کالیبره شده

– منابع وقفه داخلی و خارجی

– دارای ۶ حالت خواب ( Sleep Mode ) برای کم مصرف شدن میکرو

• ورودی/خروجی و بسته بندی

– دارای ۳۲ خط ورودی/خروجی قابل برنامه ریزی

– در بسته بندی های مختلف ۴۰پایه PDIP ،

۴۴ پایه TQFP و ۴۴ پایه MLF

• ولتاژهای کاری

– ۷ تا ۵٫۵ ولت در ATMega32L

– ۵ تا ۵٫۵ ولت در ATMega32

• فرکانس های کاری

– ۰ تا ۸MHz برای ATMega32L

– ۰ تا ۱۶MHz برای ATMega32

 

---

تشریح عملکرد پایه ها در ATMEGA32

همانطور که مشاهده کردید این میکرو در سه بسته بندی مختلف تولید و عرضه شده است که بسته بندی TQFP و MLF به صورت SMD ( تکنولوژی روی سطح برد ) برای استفاده در pcb ( فیبر مدار چاپی ) و بسته بندی PDIP به صورت DIP (پایه دار ) مناسب برای استفاده در بردبرد می باشد . بسته بندی PDIP این میکرو که در شکل زیر مشاهده می کنید ۴۰ پایه دارد . دارای ۴ پورت ورودی/خروجی ( PA تا PD ) که هر پورت آن دارای ۸ بیت است (از ۰ تا ۷) . منظور از پورت همان ورودی/خروجی های موازی(پارالل) واحد I/O می باشد .

پایه های ۱ و ۲ ( T0 و T1 ) : به ترتیب مربوط به ورودی کلاک خارجی تایمر ۰ و تایمر ۱ می باشد .

پایه های ۳ و ۴ ( AIN0 و AIN1 ) : به ترتیب پایه مثبت و منفی واحد مقایسه کننده آنالوگ می باشد .

پایه های ۵ تا ۸ ( MISO ، MOSI ، SCK ، SS ) : این پایه ها مربوط به ارتباط spi ( واحد ارتباط سریال ) می باشد.

پایه ۹ ( RESET ) : پایه ریست میکرو است که تا زمانی که به منطق صفر وصل شود میکرو در حالت ریست میماند .

پایه ۱۰ ( VCC ) : پایه تغذیه مثبت دیجیتال

پایه ۱۱ ( GND ) : پایه تغذیه منفی یا زمین دیجیتال

پایه های ۱۲ و ۱۳ ( XT1 و XT2 ) : ورودی های واحد کلاک میکرو کنترلر است .

پایه های ۱۴ و ۱۵ ( RXD و TXD ) : به ترتیب گیرنده و فرستنده دیتا مربوط به ارتباط USART (واحد ارتباط سریال) می باشد .

پایه های ۱۶ ، ۱۷ و ۳ ( INT0 ، INT1 ، INT2 ) : به ترتیب مربوط به وقفه های خارجی صفر ، یک و دو است .

پایه های ۴ ، ۱۹ ، ۱۸ ، ۲۱ ( OC0 ، OC1A ، OC1B و OC2 ) : مربوط به خروجی های کانال PWM (واحد تایمر/کانتر ) است.

پایه های ۲۲ و ۲۳ ( SCL ، SDA ) : مربوط به پروتکل دوسیمه ( واحد ارتباط سریال ) می باشد .

پایه های ۲۴ تا ۲۷ ( TCK ، TMS ، TDO ، TDI ) : مربوط به ارتباط JTAG می باشد .

پایه های ۲۸ و ۲۹ ( TOSC1 و TOSC2 ) : مربوط به واحد RTC می باشد . در زمان استفاده از RTC به این دو پایه کریستال ۳۲۷۶۸ هرتز وصل می‌شود .

پایه ۳۰ ( AVCC ) : ولتاژ تغذیه آنالوگ واحد ADC است .

پایه ۳۱ ( GND ) : زمین آنالوگ واحد ADC است.

پایه ۳۲ ( AREF ) : پایه مربوط به ولتاژ مرجع قسمت ADC می باشد .

پایه های ۳۳ تا ۴۰ ( ADC0 تا ADC7 ) :  کانال های ورودی آنالوگ مربوط به واحد ADC می باشد .

 

نکته : همانطور مشاهده می شود بعضی از پایه ها دو یا سه عملکرد دارند که همزمان نمیتوان از چند عملکرد استفاده کرد و در آن واحد تنها یک کاربرد از آنها استفاده می گردد . مثلا اگر از پورت A به عنوان ورودی/خروجی پارالل استفاده شود دیگر نمیتوان از قابلیت واحد ADC میکروکنترلر استفاده نمود .
نکته : همانطور که میدانید میکروکنترلرهای AVR میکروکنترلرهای ۸ بیتی هستند ، بنابراین پهنای باس داده ، همه رجیسترها ، پورت های ورودی/خروجی همگی ۸ بیتی هستند.

 

---

معماری و ساختار داخلی میکروکنترلر Atmega32

همانطور که از پایه ها و ویژگی های میکروکنترلر پیداست ، این میکروکنترلر دارای واحد های زیر می باشد و معماری داخلی آن مطابق شکل زیر است :

واحد پردازش مرکزی ( CPU ):

دارای ۱۳۱ دستورالعمل می باشد که در صفحه ۳۲۷ دیتاشیت همه ۱۳۱ دستور العمل به زبان اسمبلی آورده شده است . معماری این واحد دقیقا مشابه گفته شده در فصل قبل می باشد . این واحد در شکل فوق با نقطه چین ( AVR CPU ) مشخص شده است . ضمنا پهنای رجیستر شمارنده برنامه (Program Counter) در این میکروکنترلر ۱۴ بیت می باشد .

 

واحد حافظه برنامه Flash :

این واحد که در شکل فوق با نام Program Flash در کنار CPU نشان داده شده است ، در این میکروکنترلر دارای ۳۲ کیلوبایت طول و ۸ بیت عرض برای ذخیره برنامه می باشد . برنامه نوشته شده به زبان C بعد از کامپایل شدن درون این واحد به یکی از سه صورت موازی (پارالل) ، JTAG و Spi پروگرام می شود تا توسط CPU خط به خط خوانده و اجرا شود . همچنین در هنگام راه اندازی میکروکنترلر ( بوت شدن ) ، تنظیمات راه اندازی میکروکنترلر شامل فیوز بیت ها ( Fuse Bits ) و بیت های قفل ( Lock Bits ) که در بخشی از حافظه Flash به نام Boat Loader هستند ، اعمال می شوند . بنابراین حافظه فلش از دو قسمت برنامه (Application) و بوت (Boat) تشکیل می شود که در شکل زیر نشان داده شده است . سمت چپ شکل آدرس خانه های حافظه را نشان می دهد که از ۰۰۰۰ در مبنای هگز تا ۳FFF هگز نامگذاری می شود . از آن جایی که همه دستورالعمل ها در میکروکنترلرهای AVR تعداد ۱۶ یا ۳۲ بیت دارند ، حافظه فلش در این میکروکنترلر به صورت ۱۶ کیلوبایت طول در ۱۶ بیت عرض سازماندهی شده است . برای همین رجیستر PC در cpu دارای ۱۴ بیت عرض می باشد تا بتواند هر ۱۶K خانه حافظه برنامه را آدرس دهی نماید .

 

نکته : از حافظه برنامه Flash در صورتی که حجم برنامه کم بوده باشد و فضای خالی موجود باشد ، میتوان برای ذخیره دائمی اطلاعات ( یعنی به عنوان حافظه داده ) نیز استفاده نمود .

واحد حافظه داده SRAM :

این واحد که در نزدیکی CPU قرار دارد دارای حجم ۲ کیلوبایت و پهنای ۸ بیت می باشد . به طوری که ۳۲ خانه اول در آن مربوط به General Register File یا همان رجیسترهای عمومی که در حقیقت جزو واحد CPU بوده و به طور مستقیم با واحد CPU در ارتباط است . ۶۴ خانه بعدی حافظه SRAM مربوط به نگهداری و ذخیره کلیه رجیسترها می باشد . رجیسترهای تنظیمات تمامی واحدها ( واحد ورودی/خروجی ، واحدهای سریال ، تایمرها و کانترها و … ) در حقیقت در این قسمت قرار دارد . و این یعنی همه واحد ها از SRAM دستور کار می گیرند . برای مشاهده لیست تمامی رجیسترهای موجود در این قسمت به صفحه ۳۲۵ دیتاشیت مراجعه نمایید . بقیه خانه های حافظه همان واحد SRAM اصلی می باشد که جهت نگهداری اطلاعات و داده های برنامه که یا دائما تغییر می کنند ( مثلا متغیرهایی که در برنامه توسط کاربر تعریف می شود ) یا داده هایی که در زمان محدودی به آنها نیاز داریم ( مثلا متغیرهای توابعی که بعد از پایان کار تابع به طور خودکار از بین می رود ) می باشد . در شکل زیر نحوه سازماندهی این حافظه را مشاهده می کنید . در شکل سمت راست حافظه SRAM را به صورت خانه هایی که آدرس آنها داخلش نوشته شده است و در شکل سمت چپ معادل آن خانه ها را مشاهده می کنید .

 

نکته : فقط با قطع تغذیه محتویات SRAM از بین میرود و در صورتی که میکروکنترلر را Reset دستی یا خارجی کنیم محتوای حافظه SRAM صفر نمی شود.

واحد حافظه داده EEPROM :

این حافظه که در این میکروکنترلر ، ۱ کیلوبایت ( ۱۰۲۴ بایت ) است ، جزء حافظه های ماندگار می باشد که در صورت قطع تغذیه میکروکنترلر پاک نمی گردد و میکروکنترلر در هر زمان می تواند اطلاعاتی را در این حافظه بنویسد و یا اطلاعاتی را از آن بخواند با این تفاوت که خواندن و نوشتن در حافظه eeprom زمان تاخیر طولانی تری از حافظه های SRAM و Flash دارد . از این حافظه زمانی استفاده می شود که میکروکنترلر باید دیتایی را در خود ثبت کند و بعدا آن دیتا را به کاربر اعلام کند و در صورتی که میکروکنترلر Reset شد با تغذیه آن قطع گردید داده ذخیره شده از بین نرود .

 

• واحد ورودی/خروجی
• واحد کنترل کلاک
• واحد تایمر/کانتر
• واحد Wathdog Timer
• واحد کنترل وقفه
• واحد ارتباطی JTAG
• واحد مبدل ADC
• واحد مقایسه کننده
• واحد ارتباطی spi
• واحد ارتباطی USART
• واحد ارتباطی TWI

 

تذکر : عملکرد ، معماری و رجیسترهای بقیه واحدهای جانبی فوق الذکر در این بخش و بخش های آتی کاملا تشریح خواهد شد .

 

---

ساختار برنامه میکروکنترلر به زبان C

برنامه میکروکنترلر باید توسط برنامه نویس روی یک کامپایلر نوشته شود و سپس توسط پروگرامر روی میکرو پروگرام شود . برنامه ای که نوشته می شود باید طوری نوشته شود که وقتی روی آی سی پروگرام شد دائما اجرا شود و هیچگاه متوقف نشود . راه حل این مسئله قرار دادن کدهای برنامه درون یک حلقه نامتناهی است . این عمل باعث می شود تا میکروکنترلر هیچگاه متوقف نشود و بطور مداوم عملکرد مورد انتظار را اجرا کند. بنابراین ساختار یک برنامه به زبان C که قرار است در کامپایلر CodeVision نوشته شود به صورت زیر در می آید.

---

نحوه عملیاتی شدن یک برنامه

در شکل زیر نحوه نوشتن یک برنامه نمونه در کامپیوتر و پروسه تولید کد و ریخته شدن آن روی میکروکنترلر به تصویر کشیده شده است. بعد از نوشتن برنامه ، فایلی متشکل از 0 و 1 در مبنای 2 تشکیل می شود ، سپس همین فایل به مبنای 16 می رود و درون فایل Hex ریخته می شود. فایل Hex توسط پروگرامر به درون حافظه Flash میکروکنترلر می رود و سپس CPU خط به خط برنامه را خوانده و اجرا می کند.

---

حداقل سخت افزار راه اندازی میکروکنترلر Atmega32

برای راه اندازی این میکرو کافی است پایه های تغذیه دیجیتال ( ۱۰ و ۱۱ ) را به منبع تغذیه با ولتاژ مناسب وصل کرده و همچنین میبایست پایه RESET را توسط یک مقاومت مناسب (۱۰ کیلواهم ) به مثبت تغذیه وصل نماییم ( Pull Up ) . برای اینکه بتوانیم به صورت دستی میکرو را هر زمان که خواستیم ریست کنیم ، احتیاج به یک سوئیچ یا Push Button داریم . بنابراین مدار کامل شده به صورت زیر است . علت وجود خازن در مدار زیر جلوگیری از نوسانات ولتاژ در لحظه اتصال کلید و همچنین برای آرام آرام زیاد شدن ولتاژ در هنگام شروع به کار مجدد میکرو است . مقدار خازن و مقاومت میزان زمان افزایش ولتاژ تا Vcc در هنگام وصل منبع تغذیه را تعیین می کند که در پروژه های حرفه ای حتما ۱۰k و ۱۰n انتخاب می شود . پس از اتصال میکرو به صورت شکل زیر ، میکرو روشن شده و طبق برنامه ای که کاربر در حافظه فلش آن پروگرام کرده است ( توسط پروگرامر و نرم افزار کامپایلر ) ، شروع به کار می کند .

نکته : پایه های ۳۰ ، ۳۱ و ۳۲ به ترتیب ولتاژ تغذیه آنالوگ ، زمین آنالوگ و ولتاژ مرجع برای واحد ADC می باشند و تنها در هنگام استفاده از واحد ADC باید متصل شود .

 

---

 معرفی رجیسترهای واحدهای میکروکنترلر Atmega32

هر یک از واحدهای گفته شده در Atmega32 به جز CPU ، رجیسترهایی دارد که تنظیمات واحد مورد نظر را مشخص می کند . برنامه نویس باید رجیسترهای مربوط به هر واحد را شناخته و آنها را بسته به پروژه مورد نظر به درستی مقدار دهی نماید . در ادامه به معرفی هر یک از واحد ها و رجیسترهای مربوط به هر واحد خواهیم پرداخت . در این فصل ابتدا با رجیسترهای واحد I/O آشنا خواهیم شد و سپس در فصل هشتم بعد از آموزش CodeVision و برنامه نویسی C دوباره بقیه واحد ها را ادامه خواهیم داد .

 

رجیسترهای واحد I/O در AVR :

تمامی میکروکنترلرهای AVR از جمله Atmega32 دارای واحد I/O ( ورودی/خروجی ) می باشند . در ATmega32 چهار پورت ورودی/خروجی وجود دارد که برای هر یک پین هایی خروجی درنظر گرفته شده است که در تشریح پایه ها نیز گفته شد . هر یک از این ۴ پورت ورودی/خروجی دارای سه رجیستر به شرح زیر است . در نتیجه مجموعا ۱۲ رجیستر ۸ بیتی برای واحد ورودی/خروجی وجود دارد که همگی در حقیقت درون SRAM می باشند که با مقدار دهی آنها در برنامه این واحد کنترل می شود .

• DDRX : یک رجیستر ۸ بیتی که مشخص کننده جهت ورودی یا خروجی بودن هر یک از پایه ها است . هر بیت از این رجیستر که ۱ باشد ، جهت پایه متناسب با آن به عنوان خروجی و هر بیت که ۰ باشد پایه متناسب با آن ورودی می گردد . در حالت default همه بیت های این رجیستر ۰ هستند یعنی تا زمانی که پایه ای را خروجی نکرده باشیم همه پایه ها ورودی هستند .

• PORTX : در صورت انتخاب شدن رجیستر DDRX به عنوان خروجی از این رجیستر برای ۱ یا صفر کردن منطق پایه خروجی استفاده می شود . هر بیت از این رجیستر که ۱ باشد پایه متناسب با آن منطق ۱ را خارج می کند و هر بیت که ۰ باشد منطق ۰ در خروجی ظاهر می گردد. در حالت default همه بیت های این رجیستر ۰ هستند .

• PINX : در صورت انتخاب شدن رجیستر DDRX به عنوان ورودی از این رجیستر برای خواندن منطق پایه های پورت استفاده می شود . هر منطقی که یکی از پایه های پورت داشته باشد ، بیت مورد نظر در رجیستر PINX همان منطق را به خود می گیرد. در حالت default همه بیت های این رجیستر ۰ هستند .

 

نکته ۱ : به جای X در بالا نام پورت مورد نظر قرار میگیرد ( A ، B ، C و D)

نکته ۲ : نام تمامی رجیستر ها از جمله رجیسترهای فوق با حروف بزرگ نوشته میشوند . بقیه حروف در برنامه همگی کوچک نوشته میشوند.

نکته ۳ : برای مقدار دهی به هر رجیستر در برنامه به زبان C از عملگر مساوی = استفاده میشود.

نکته ۴ : ۰b برای مقدار دهی به رجیسترها در مبنای ۲  (باینری) و ۰x برای مقدار دهی به رجیسترها در مبنای ۱۶ (هگز) به کار میرود .

 

مثال :

 

توضیح : هر سه خط فوق در واقع یک کار را انجام می دهند و آن هم خروجی کردن تمامی ۸ بیت پورت A است اما با این تفاوت که خط اول در مبنای ۱۰ ، خط دوم به صورت باینری و خط آخر به صورت هگز نوشته شده است . ( مبنای هگز راحت تر است )

 

توضیح : بعد از اینکه پورت A را خروجی تعریف کردیم در خط اول یکی در میان به خروجی ها منطق ۱ تزریق کردیم و در خط دوم نیمه پایینی پورت ( ۴بیت کم ارزش ) را ۱ و بقیه را ۰ کردیم . ( زمانی که رجیستر DDR تنظیم میشود همگی منطق ها به صورت default روی منطق صفر هستند )

 

توضیح : علاوه بر ۰ و ۱ کردن کل یک پورت میتوان تنها منطق یکی از پایه ها را تنظیم کرد این کار توسط یک نقطه و نوشتن بیت مورد نظر صورت می گیرد . برای مثال در خط اول بیت صفرم پورت A ( پایه ۴۰ میکرو ) منطق ۱ و در خط دوم بیت پنجم پورت A ( پایه ۳۵ ) منطق ۰ به خود می گیرد .

 

تذکر : از رجیستر PIN تنها در حالتی که پایه ورودی باشد ( مانند وقتی که کلیدی به عنوان ورودی به پایه وصل باشد ) ، استفاده میشود . مثالهای استفاده از رجیستر PIN را زمانی که نحوه اتصال کلید را آموزش دهیم ، خواهیم گفت .

 

---

مثال عملی شماره ۱

برنامه ای بنویسید که LED موجود روی PA.0 را ۴ بار در ثانیه به صورت چشمک زن روشن و خاموش کند . سپس آن را در نرم افزار Proteus شبیه سازی کرده و پس از اطمینان از عملکرد صحیح برنامه توسط نرم افزار CodeVision روی میکروکنترلر Atmega32 پیاده سازی نمایید .

حل : ابتدا سخت افزار مثال خواسته شده را روی کاغذ رسم می نماییم تا درک بهتری از مثال داشته باشیم سپس برنامه را به زبان C می نویسیم .

 

توضیح برنامه :

در خط اول ابتدا کتابخانه مربوط به Atmega32 را اضافه می کنیم ( در همه برنامه های کار با Atmega32 باید نوشته شود )

در خط دوم کتابخانه مربوط به تابع تاخیر زمانی (delay.h) را اضافه می کنیم . زمانی که این کتابخانه به برنامه اضافه شود میتوان از تابع delay_ms برای تاخیر زمانی در برنامه استفاده کرد .

در خط پنجم ، پورت PA.0 ( بیت صفرم پورت A ) به عنوان خروجی تنظیم می شود .

در خط هفتم ، برنامه منطق ۱ را به پورت PA.0 که خروجی شده بود ، تخصصیص می دهد . در نتیجه led در این حالت روشن می شود .

در خط هشتم ، برنامه هیچ کاری انجام نداده و ۲۵۰ میلی ثانیه منتظر می ماند سپس به خط بعدی میرود . در نتیجه این خط led به مدت ۲۵۰ میلی ثانیه روشن میماند .

در خط نهم ، برنامه منطق ۰ را به پورت PA.0 که خروجی شده بود ، تخصصیص می دهد . در نتیجه led در این حالت خاموش می شود .

در خط دهم ، برنامه هیچ کاری انجام نداده و ۲۵۰ میلی ثانیه منتظر می ماند سپس به خط بعدی میرود . در نتیجه این خط led به مدت ۲۵۰ میلی ثانیه خاموش میماند .

چون برنامه در حلقه نامتناهی نوشته شده است ، با اجرا شدن برنامه LED موجود روی PA.0 دائما روشن و خاموش می شود و چون زمان تاخیر ۲۵۰ میلی ثانیه است این کار ۴ بار در ثانیه انجام می شود .

در فصل آینده بعد از آموزش Proteus و CodeVision به حل ادامه مثال (شبیه سازی و پیاده سازی) خواهیم پرداخت . با ما همراه باشید

 

---

با کلیک بر روی تصویر زیر به بخش بعدی آموزش AVR بروید

---

دانلود به صورت PDF

---

در صورتی که این مطلب مورد پسندتان بود لایک و اشتراک گذاری فراموش نشود.